Als we lekker zitten te ontbijten wordt er op de deur geklopt. Sinterklaas komt altijd via de schoorsteen, voor de kerstman is het ook nog te vroeg. Vol enthousiasme maak ik open, benieuwd wie ons goed nieuws komt brengen. It's a message from God. Nee hè, staan er 2 Jehova's getuigen voor de deur. Hebben we er in Nederland voor gezorgd dat ze niet meer durven aan te bellen, staan ze in Inverness voor de deur. En ze zijn ook altijd met z'n 2-en, is er natuurlijk eentje de getuige voor de ander en vice versa. Daarom heten ze zeker zo, Jehova's getuigen ...
Ik bedank vriendelijk en doe voorzichtig de deur dicht. Ik wil zeker weten dat er geen voet tussen de deur zit, dadelijk heb ik een claim van een paar miljoen aan mijn korte sportbroek hangen.
Na het ontbijt ga ik samen met Robin op pad om wat foto's te maken van Inverness. Vorig jaar is het er niet van gekomen, nu zitten we ook alweer bijna tegen het einde van de vakantie aan.
Het is een heel gezellig stadje, we knippen er flink op los. Er zijn een paar parkjes en ook is er volop water. Natuurlijk met waarschuwingen voor alligators. Maar ze waarschuwen niet voor zeemeerminnen ( of beter gezegd, zeemeerplussen ) welke aanspoelen aan wal ...
Op het pad naar het water ziet Robin ook nog een mooie tak liggen. Alleen als ze wat dichterbij komt, schiet deze ineens weg. Blijkt het een kleine slang te zijn. Ik natuurlijk blauw van het lachen en te laat voor het maken van een foto. We besluiten dat we voorlopig genoeg promotie voor Inverness hebben gedaan en gaan lekker terug naar de villa. Er moet gezwommen worden.
Thuis schieten we vlug onze zwemkleding aan en dan kunnen ook wij weer gaan genieten van een paar heerlijke uurtjes in en om het zwembad. De zon schijnt lekker, temperatuur is 92 graden fahrenheit, 33 graden. En wat is er dan lekkerder dat een villa met eigen zwembad ?
Daarna gaan we naar TGI. Het is inmiddels tegen 5-en, tijd om ook aan de inwendige mens te denken. We zijn nog 3 volle dagen hier, dus we kunnen onze top 3 van restaurants nog net een keer afwerken. De stemming zit er goed in, de slingers wapperen volop. Simone gaat zelfs aan de margarita. Als we onze ober vragen om een foto te maken van ons, vraagt hij spontaan zijn collega om deze te maken en kruipt zelf bij ons aan tafel. Ja, je kunt natuurlijk niet iedere dag met 5 gezellige Nederlanders op de foto.
En dan kunnen we gaan shoppen. Het is helemaal niet druk, we parkeren weer vooraan. Is wederom handig met het sjouwen van alle tassen straks naar de auto. De buit voor vandaag is niet onaardig. We slaan allemaal nog wat kleding in. Simone vindt bij Ralph Lauren ook nog een sprei voor op bed. Jor heeft allemaal geen zin in het passen van kleding. Hij gaat liever een keer springen. En verder alleen een ijsco voor hem, maar dan is het er ook wel een van Haagen-Daz.
Rond 11 uur zijn we weer terug in de villa. Als ik nog wat achter de laptop in de kamer zit, kruipt Jor snel bij ons de slaapkamer op. Dan gaat Robin vanavond maar bij Mitch op de kamer slapen. Zo begint de grote beddendans weer. Maar het grote bed blijft natuurlijk voor papa en mama !
Tot morgen
